Aangekomen in Duakwa
Hallo allemaal!
Het is nu inmiddels zondag 15 februari. Als jullie dit lezen, dan betekent dit, dat het nu wel gelukt is met internet.
Op woensdag 11 februari aangekomen in Duakwa. We vertrokken rond 8uur vanuit Accra, en onderweg moest er nog van alles worden ingeslagen aan eten, bedoeld voor het weeshuis, van de coördinator, waar we langs zouden komen. Dit is een weeshuis voor kinderen van moeders met een geestelijke beperking, die daardoor niet voor hun kinderen kunnen zorgen. Momenteel geeft dit weeshuis plaats aan 29 kinderen, die hier worden verzorgd en wat basisonderwijs krijgen. Er zijn 5 verzorgers. Dit weeshuis is volledig afhankelijk van giften. Er is al een tekort aan de basisbehoefte: eten en kleding. Dit raakt je !
Vandaar zijn we doorgereden naar het project in Agona Duakwa. Dit bestaat uit een kliniek en een revalidatie afdeling. Het valt beide onder de Salvation Army Clinic. In de kliniek kunnen ca 30 patiënten worden opgenomen. Het richt zich op kleine ingrepen (zoals bijv keizersnee) en opname bij ziekte of bevalling. Verder is er een polikliniek voor allerlei aandoeningen, maar er worden vooral veel patiënten gezien met malaria en tyfus, En geen ebola hoor !
De revalidatieafdeling is opgericht omdat er regelmatig mensen naar de kliniek kwamen met kinderen met klompvoet, cerebral palsy e.d. De revalidatiekliniek biedt momenteel de mogelijkheid aan 10 kinderen om te worden opgenomen met hun moeder of oma voor intensieve revalidatie. Het gaat m.n. om Cerebral Palsy, klompvoetjes, contracturen e.d. Tevens wordt er 2 x per week een poli gehouden. Hier donderdag in meegedraaid met de lokale therapeut. Er waren ca 15 patiënten (zowel kinderen als volwassenen), met uiteenlopende aandoeningen: hydrocephalus (waterhoofd) CP, klompvoet, spina bifida, heupluxatie, polio, misvorming a.g.v. rachitis. Maar weten wat het is, wil nog niet zeggen dat je het kunt oplossen, want de mogelijkheden zijn beperkt. Ook is er een orthopedische werkplaats waar spalkjes, krukken en beugels worden gemaakt. Zal de volgende keer wat meer over de kliniek schrijven.
Ben nu een paar dagen in mijn gastgezin. Het hoofd van het gezin, is tevens het hoofd van de kliniek. Elke dag zie ik weer een nieuw gezicht, waarbij het voor mij niet altijd duidelijk is hoe de relaties zijn. Zoals nu, in het weekend is het volle bak (minimaal 10 mensen) . Mensen beschouwen het zorgen voor elkaar en onderdak verschaffen als iets vanzelfsprekend. Of je broer of zus bent maakt niet uit. Je bent familie, dat is voldoende. Maar ze zijn allemaal ontzettend aardig, gastvrij en vriendelijk. Het huis is voorzien van zo nu en dan stroom en water, maar alles went ! Gister naar een trouwerij geweest met het ‘gastechtpaar’, het was 1 groot feest, met dansen zingen e.d. Daarna nog bij de broer van mijn ‘gastheer’ geweest. Interessante gesprekken over de situatie in het land en de toekomst. Veel armen, zijn nog net zo arm als 25 jaar geleden. Missen basisbehoefte zoals eten en onderdak. Water komt nog uit de put, en afval/hygiëne is een probleem. Overal ligt afval. Verder zijn de wegen ontzettend slecht: allemaal gaten, wat autorijden tot een spannende bezigheid maakt.
Vanmorgen nog even het dorp ingewandeld en wat foto’s gemaakt. Aangezien ik de enige blanke in het dorp ben, ben ik een bezienswaardigheid, maar mensen zijn allemaal vreselijk aardig ! Ook de mobiele telefoon heeft hier goed opmars gemaakt. Ook facebook is hier en daar bekend, dus dan moet internet toch ook lukken ? Wat verder opvallend is, dat zowel mannen als vrouwen wassen, strijken, handelen, koken e.d. Daar wordt geen onderscheid in gemaakt. Dat gaat mooi in harmonie.
En verder is het hier warm, steeds warm, overdag en ’s nachts, maar het begint al te wennen. Wel begin deze week de bovenkant van mijn voeten verbrand door de zon, (hoe krijg je het voor elkaar !?) dus het is oppassen geblazen, het is ook veel te warm in de zon. Maar begint al mooi te genezen. Vandaag een rustdag en dan zullen we morgen kijken wat deze week zal brengen.
Voor zover eerst dit verslag.
Hoop dat in Nederland alles goed gaat. Hier in ieder geval wel! Veel leesplezier gewenst !
Liefs van Marieke
In Ghana !
Hallo allemaal !
Dit verhaal komt vanuit Ghana, wat betekent dat ik goed ben aangekomen.
De overstap gelukt, de koffer lag op de band en er stond iemand om me op te halen, dus een goede start. Voor niks druk om gemaakt van te voren.
Ik verblijf nu een paar dagen in Accra, de hoofdstad , in een hostel van de organisatie. Helemaal prima. Een douche, wastafel en doorspoeltoilet zijn aanwezig, alleen……geen waterdruk. Dus alles vanuit een grote waterton regelen . Lukt ook prima, dan merk je pas hoeveel water je in Nederland snel verspilt.
Op zaterdag, 8-2, bij daglicht kunnen zien hoe mijn omgeving er nu uitziet. En dit is ook echt Afrika ! Emmers water worden op het hoofd gedragen, kinderen op de rug, ontzettend kleurrijke kleren en warm, erg warm. Dus het tempo gaat wat omlaag.
Vanmorgen werd ik uitgenodigd om mee te gaan naar de kerkdienst. Annelies haar uitspraak: de blanken hebben de klok en de afrikanen de tijd, was hier volledig op van toepassing. Het duurde ca 2 ½ uur. Maar het was 1 groot feest: zingen, dansen, klappen. Mooi om mee te mogen maken. Iedereen had zijn zondagse kleren aan, veel traditionele kleding, ik voelde me wel wat boers op mijn Birkenstocks.
Op 9-2 na het vroege ontbijt (7.00 uur), voordat het te warm is, eerst wat informatie over cultuur, gewoontes en taal. Daarna mee de stad in, met chauffeur en iemand van de organiatie, om geld te halen, een modem en telefoonkaart. Dankzij hun hulp werkt alles ! Ook nog heerlijk naar het strand geweest.
Hetwas de bedoeling om dit gisteravond allemaal te mailen, maar helaas geen stroom, nu al bijna 24 uur niet.
Dus komt er nog een dag info bij. Vandaag met de chauffeur naar de crafts-market geweest. Iedereen wou wat aan me verkopen. Het is duidelijk dat er nog weinig toeristen Ghana bezoeken. Voelde me hier wat minder op mijn gemak, en toen zijn we naar een andere markt gegaan, waar vanalles werd verkocht, van tomaten tot wasknijpers, dus een mengeling van geuren en kleuren. Foto's nemen werd hier niet op prijs gesteld. Voor de laatste boodschappen naar de lokale markt vlakbij, waar de sfeer erg gemoedelijk is.
Iedereen is hier even aardig en behulpzaam, dus er wordt goed voor mij gezorgd. Maar Ghanezen hebben het niet makkelijk. Doen er alles aan om wat geld te verdienen voor hun basisbehoefte: eten. Ik geniet enorm en vind het een voorrecht om hier deel van te mogen uitmaken.
Morgen vertrek ik naar Duakwa, het projest.
Liefs aan allemaal en tot het volgende verhaal !
Bijna zaterdag !
Hallo allemaal !
Nog een paar dagen en dan is het zo ver !
Zaterdag 7 februari vlieg ik naar Ghana, waar ik 7 weken zal verblijven. Na aankomst in Accra, volgt eerst een introductiedag en daarna word ik naar het project gebracht, waar ik 5 weken zal meedraaien. Dit betreft een kliniek voor fysiotherapie.
Deze kliniek voor fysiotherapie is opgericht door de Salvation Army Church. Vanuit de hele omgeving komen hier kinderen met hun moeders naar toe om fysiotherapie te krijgen. De kinderen hebben heel uiteenlopende aandoeningen waarvoor fysiotherapie nodig is, zoals klompvoetjes, Cerebral Palsy of halfzijdige verlamming. In Ghana worden kinderen met een handicap al snel in het verdomhoekje geplaatst en daarom is ook voorlichting en training van de moeders belangrijk. De moeders leren hoe ze thuis zelf oefeningen met hun kinderen kunnen doen om de vorderingen die in de kliniek gemaakt worden, thuis voort te zetten. Naast de kliniek is er ook een orthopedische werkplaats waar o.a. braces en stoelen gemaakt worden.
Dit geeft een beetje een beeld van het project..Ik ben heel benieuwd ! De koffer kan worden ingepakt, en alle ruimte die over is zal worden gevuld met leer, dat de OIM voor mij verzameld heeft. Dit krijgt vast een goede bestemming in de werkplaats.
Ik zal proberen om via deze site, als stroom, internet en mijn computerkennis een beetje meewerken ,jullie op de hoogte te houden van mijn belevenissen.
Veel leesplezier !
Groetjes, Marieke
