Hallo lieve allemaal,

Weer bedankt voor de leuke reacties !

Aangezien ik wat problemen heb met het internet, kan het zijn, dat jullie even op de foto’s moeten wachten. Maar als jullie dit lezen, is het verhaal in ieder geval gelukt !

Vandaag is het 6 maart: dat betekent : Independence day in Ghana. En dat is een nationale feestdag. Misschien een mooie gelegenheid om wat te vertellen over het verleden en het heden in Ghana.

Ghana is in 1957 onafhankelijk geworden. Hiervoor was het een Britse kolonie. Maar wat ging daaraan vooraf.. .. Het begon met goud. De Portugezen wisten dat er een handelsroute met goud vanuit de woestijn naar Marokko liep. Ze vonden een kust waar ze goed konden ankeren en daar was inderdaad goud te krijgen. Zo werd ‘goudkust’ geboren. Later kwamen de Britten, Denen, Zweden en Nederlanders. Er werden forten gebouwd aan de kust, waaruit werd gehandeld. Vanuit deze handelsforten kwam uiteindelijk de slavenhandel op gang. Een van de bekendste forten, is die in Elmina, met ‘the door of no return’. Via deze deur werden de slaven naar de boten geleid, om vervolgens te worden verscheept naar o.a. de Verenigde Staten.

De eerste president heeft veel voor het land betekent. De economie lijkt gegroeid, Ghana exporteert o.a. : goud, cacao (probeer vooral eens de Tony Chocolonely – chocola uit Ghana, o.a. verkrijgbaar bij de Wereldwinkel) , hout,olie. De huidige president is minder geliefd. De situatie is nu zo, dat de rijken steeds rijker zijn geworden. Dit heeft ervoor gezorgd, dat het gemiddelde inkomen per Ghanees is gestegen waardoor de financiële hulp uit andere landen is afgenomen. De praktijk m.b.t. het inkomen is echter anders en erg schrijnend. Momenteel leeft 70 % van de bevolking onder de armoede grens. Dat betekent gebrek aan voedsel, kleding en veilige omgeving/huisvesting. De huidige president belooft van alles, maar maakt weinig waar. Mensen klagen over de slechte stroomlevering, waardoor bedrijven stil komen te liggen, minder omzet hebben en er ontslagen vallen. En in een land met al een erg hoog werkloosheidcijfer is dit zorgelijk. Waarop ik vervolgens vroeg: maar jullie hebben toch een democratie ? Maar dit is op papier: je wordt niet op een hoge functie geplaatst door je papieren, maar door je familie. En sjoemelen met de uitkomsten van verkiezingen is hier niet onbekend. Als je de Ghanezen vraagt naar een oplossing, zeggen ze: plaats deskundige mensen op de verantwoordelijke posities. Mensen die daadwerkelijk meer geven om de bevolking dan om zichzelf.

De kinderen die in de kliniek worden opgenomen, horen vaak tot de 70 %. Als de vader merkt, dat het kind gehandicapt is, verwijdt hij dit de moeder en gaat er vandoor. Ze moet zich dan maar zien te redden. De kliniek probeert ze hierbij te helpen. En dankzij het geld dat ik voor mijn jubileum van de collega’s en familie/vrienden heb gekregen, kan ik ook iets doen. Van het geld worden de matrassen die op de grond liggen opnieuw bekleed. Ook zijn er nu maar 4 stoelen voor de moeders. Er worden nog 4 stoelen aangeschaft en krukjes die zij gebruiken voor het wassen en koken. Het grootste bedrag wordt echter gebruikt voor het geven van een voedsel pakket, voor de moeders en kinderen, bestaande uit rijst, vis in blik, suiker , bakolie en water. We gaan dit volgende week kopen, geven het bij mijn afscheid dat we op donderdag houden en dan hoop ik jullie d.m.v. foto’s, hiervan te laten meegenieten. En aangezien speelgoed hier moeilijk te krijgen is, gaat Klaas Peter proberen nog wat mee te nemen, als hij vrijdag komt.

Nu nog even wat typerende situaties:

Hoewel ik nu al een aantal weken in Ghana ben, betrap ik me er op dat ik nog steeds geneigd ben om te vragen, hoe ver iets is, hoe lang je er over doet om er te komen, hoe laat we weggaan etc. Voor de Ghanees zijn dit lastige vragen als je geen horloge hebt. En je gaat weg als het je uitkomt. En hoe lang je er over doet, is niet belangrijk, als je er maar komt.

Een ander voorbeeld, was mijn probleem met het internet sinds donderdag. Ik besprak dit met dhr Hayford, dat ik het die ochtend weer had geprobeerd, maar zonder succes. Hij had de oplossing: keep on trying ! Heerlijk als je zo kunt leven.

Wat ook grappig is, is de situatie rond de televisie. Sinds woensdag doet de televisie in de kamer het niet. Het is zo, dat je per maand betaald, en dan komt er een monteur om de televisie weer in te schakelen. Hier wachten we al op sinds woensdag. Maar ik geloof niet dat iemand er zich druk om maakt, hij komt vanzelf.

Ook besprak ik met de lokale fysiotherapeut mijn zorg over de begeleiding en therapie van de kinderen als ik weg ben, en zij maar 2 dagen aanwezig is. Waarop zij antwoordt: er is geen probleem. We doen het al jaren zo, en iedere moeder gaat na het ontslag happy naar huis. Prachtig is dat: blij zijn met wat je hebt en niet kijken naar wat je mist.

Vanmorgen werden hier achter het huis een paar jongetjes letterlijk de (kokos)boom ingestuurd om de kokosnoten te kappen. Een gevaarlijke onderneming. Ik moest toch vooral even kijken en foto’s nemen vonden ze. En vervolgens kwamen er 2 jongetjes mij de kokosnoten brengen, want er moest gedeeld worden. Aan de jongetjes kon je echter zien, dat armoe troef was. Dus besprak ik, dat ik me hier ongemakkelijk over voelde, dat zij het meer nodig hadden dan ik. Maar zo moest ik het niet bekijken. Je deelt met elkaar, dat is geen issue maar een gewoonte. Misschien kunnen wij nog wat leren van deze heerlijke eenvoudige normen en waarden. .

Ook waren we gister in een achteraf winkeltje, toen de stroom uitviel. Het was aarde donker. Niemand zei of riep wat. Iedereen bleef rustig staan, totdat er iemand naar buiten was gelopen om de generator aan te doen en toen ging het leven gewoon weer door.

Hoop dat jullie net zoveel plezier beleven aan het lezen, als ik aan het beleven en schrijven. Misschien komt het volgende verhaal iets later, zodat ik dan het project ook in het verhaal kan afsluiten.

Liefs en groeten uit Ghana !

Marieke